|
|
|
|
| |
Hiç bu kadar zor olmamıştı
Önceleri
İstenilen
Ölmek ya da
Öylece gitmekti
Tanrıdan oysa ki
Ve bir gece
Bu kadar uzun sürmemişti
Sensizlikte anne
Sahi
Toplayabilecek miyiz
Yıkılmış yürekleri
Yaram var dokunmayın aman diye
Soyutlar oldum herkesten kendimi
Son kez sabahlarım bu evde
Söylemiştim gideceğim diye
Koyma önüme şimdi
Anlamını yitiren
Tüm değerleri
Zaten
Kaldıramıyorum ki
Omuzlarımdaki yükleri
Sandığın kadar güçlü de değildi
İyi günlerinde
Yokladığın şu serseri
Ağlamaksa anlatan
Al gözyaşlarım kurumadı daha
Son kez soruyorum anne
Ölümümü bekleyeceğim ben şimdi
Bu şehirde
Yoksa gideyim mi
Sonsuz bir bilinmezliğe
Söyle anne
Hangisi yok olan evladının
Dermansız kalan yüreğine
Tutmaz olan ellerine
Olacaktır çare?
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 8 ziyaretçi (11 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|
